Over 5 dagen is dit jaar voorbij. Een jaar dat werd gezien als een nachtmerrie, maar een voor mij een jaar vol met lichtpuntjes. Het begon in januari, de maand waarin ik voorgoed afscheid heb genomen van Adelante en ik na 1 jaar klaar was met revalideren. In februari was het dan eindelijk zover, na… Continue reading

“I may not be there yet, but I’m closer than I was yesterday.” Mijn toekomst is eindelijk in zicht en ik ga eindelijk mijn leven oppakken. Ondanks dat dit prachtig is en ik van geluk mag spreken, heb ik toch het gevoel dat ik achterloop. Vrienden kopen huizen, op social media zie ik allerlei berichten… Continue reading

“Why does it rain the hardest on those who deserve the sun te most?” Zo, even een negatieve blog. Ik blog nooit negatief, maar nu moet ik het even kwijt. Wel wil ik eerst even zeggen dat ik het vreselijk vind voor alle familie, patiënten en alle andere die zijn getroffen door dit vreselijke virus.… Continue reading

“Every next level of your life will demand a different you.” Het moment om nu echt doei te zeggen tegen de oude ik, is aangebroken. Het rouwproces is begonnen. Je zult nu waarschijnlijk denken, maar het is al een tijdje geleden. Ja, dat klopt maar nu ga ik weer echt leven en niet meer overleven,… Continue reading

Vandaag, 31 januari 2020, is het alweer een jaar geleden dat mijn grootste nachtmerrie begon. En wat is het snel gegaan. En wat een vooruitgang heb ik geboekt. Van niks naar bijna de oude. ‘S morgens vertrok ik vol goede moed naar het Radboud. Niet wetende dat ik ’s avonds aan de beademing in levensgevaar… Continue reading

“Don’t judge people. You never know what kind of battle they are fighting.” Het valt mij op dat ik vaak word gezien als een jonge meid zonder beperkingen, want wat kun je nou meemaken op die leeftijd. Buiten dat het een compliment is merk ik, dat ik er regelmatig tegenaan loop dat ik bevooroordeeld word.… Continue reading

2019Wat een jaar. Ik heb mezelf op mijn zwakst leren kennen maar ook op mijn sterkst. Ik heb geleerd om door te zetten en nooit op te geven. Je leeft maar een keer is iets wat je vaak hoort maar pas echt beseft wanneer je oog in oog staat met het einde. Mijn leven bestaat… Continue reading

Daar ben ik weer. 100.000 lezers! Dat had ik nooit gedacht toen ik hiermee begon. Dankjewel! Wat moet ik jullie nog vertellen? Het gaat zo ontzettend goed. Ik heb dan ook besloten dat ik aan het einde van het jaar volledig ophoudt met bloggen. Zo interessant is mijn leven niet meer haha. Het fietsen en… Continue reading

‘The past is in your head. The future is in your hands.’ Vaak kom ik bekenden tegen die mij weer even herinneren aan de situatie, maar zelf heb ik het achter me gelaten. Het is gebeurd, het is geweest en er aan terug denken heeft geen nut. Ik zie wat ik heb bereikt en kijk… Continue reading

“Dear incomprehension, it’s thanks to you I’ll be myself, in the end.” Nu ik thuis ben, denken vele dat ik mijn oude leven weer kan oppakken, maar niets is minder waar. Het zal nog een hele poos duren voor ik weer de oude ben. BalansMijn balans is nog slecht waardoor ik niet lang of gemakkelijk… Continue reading

“It’s hard to be a diamond in a rhinestone world.” Over een paar dagen is het zover, dan mag ik naar huis. Ondanks dat ik er veel zin in heb, ben ik bang om terug te gaan naar ‘die grote boze mensen wereld’. Ik moet weg uit mijn vertrouwde omgeving, waar het oke is, dat… Continue reading

“I will not be a prisoner of fear. I will not sit behind it’s bars and allow it to dictate my life.” Natuurlijk heb ik in deze periode vele angsten gekend en nog steeds heb ik te maken met deze angst Ik heb angst voor het Radboud.In juli moet ik terug naar Nijmegen, ik zie… Continue reading

“I am thankful for the strength that lives in my veins.” Ik heb vele vragen gekregen over het einde van mijn leven waar ik graag een boekje over open doe. Het is heftig maar vertel jullie er graag over. Ja, ik heb nagedacht over het einde maar alleen op het moment dat het misging. Toen… Continue reading

“I’m sad, hurt, angry, mad and disappointed. But you know what? I’ll put on a smile and move on. It will hurt, but I will survive.” In mijn eerdere blogs is er veel te lezen over de canule en jullie hebben vast en zeker foto’s gezien met de canule. Maar wat is het en wat… Continue reading

“You will be exactly as happy as you decide to be.” Ja, klopt, ik heb al eens een blog over geluk geschreven. Maar nu gaat het over jullie. Sta eens op en besef eens hoe gemakkelijk dit gaat, ga eens een stuk lopen, realiseer je eens hoe vanzelfsprekend dit is. Dagelijks klagen we over van… Continue reading

“When you love what you have, you have everything you need.” Hoe bedank je iemand die er is geweest in de donkerste tijd van je leven? Vanaf 31 januari hebben mijn ouders,zus,schoonbroer en vriend bijna elke dag bijgestaan en wil via deze blog mijn liefde en dankbaarheid tonen. Op 31 januari waren zij in het… Continue reading

“Forgiving them isn’t the hard part, it’s trusting them again.” Vertrouwen in mijn eigen lichaam. Eenmaal in Hoensbroek wordt ik meer aan mijn eigen lichaam overgelaten tijdens de therapie. Maar dit is pas eng. Ik moet staan,zitten en lopen terwijl ik nog geen rompbalans of controle heb. Ik raak meerdere keren in paniek. Ik moet… Continue reading

“Only those who care about you can hear you when you’re quiet.” Ik heb de zin “In moeilijke tijden leer je je echte vrienden pas kennen.” al meerdere keren gehoord. Het klinkt zo cliché. Maar toen ik vorig jaar het slechte nieuws kreeg, kwam ik hier al achter. Op de IC in Venlo kwam ik… Continue reading

“Time does not heal everything but acceptance will heal everything.” “Accepteer pech, leer leven” deze tekst hangt beneden in de behandelruimte. In de afgelopen weken heb ik veel moeten accepteren. Kleine dingen maar ook grote dingen. Heb maar eens jeuk terwijl je niet kan krabben of iemand moet je bed weer verschonen na een ‘ongelukje’.… Continue reading