Kwetsbaarheid

‘Vulnerability is not weakness’

Zo dat is een lange tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Want wat was het even druk in mijn leventje, een nieuwe kitten erbij en een nieuwe baan.

Maar nu keert de rust langzaam terug en is het tijd om weer naar mezelf te kijken. Want nu 3 jaar later, loop ik tegen steeds meer kleine ‘issues’ op. Ja, ik ben lichamelijk super goed hersteld, maar in mijn hoofd merk ik nog wel wat defecten. Het wordt tijd dat ik nu eens ga toegeven dat ik nog steeds aan het rouwen ben om de ‘oude’ Anne.

Hoewel ik zo min mogelijk wil denken aan wie ik was en juist aan wie ik nu ben, kom ik steeds vaker in situaties die mij weer met de neus op feiten drukken dat ik de ‘oude’ wil zijn, maar niet kan zijn. Ik wil sociaal zijn, maar mijn stem komt nergens bovenuit. Ik wil genieten van feestjes, maar ik kan de prikkels om me heen moeilijk filteren waardoor ik meer en meer in mezelf keer. Ik wil net als ieder ander van mijn leeftijd kunnen genieten van de zon, maar ik kan niet meer tegen de zon op mijn hoofd en wordt alleen maar moe door de hitte. Niemand weet dat wanneer ik een avond uit ga, ik hierna een week moet bijkomen.

Maar des te meer ben ik trots op waar ik nu sta. Als verpleegkundige werk ik 32 uur per week met ochtend, avond en nachtdiensten, die ik werk zonder moeite en kom ik thuis in mijn eigen huisje met 2 lieve katten en een schat van een vriend! Maar dit slokt helaas wel veel energie op, energie die ik niet meer kan stoppen in mijn sociale leven. Er zijn zo van die dagen dat ik op het einde van de dag niet meer uit mijn woorden kom, ik niets meer in mijn handen kan houden en loop alsof ik een slok teveel op heb. Hierdoor voel ik mij steeds vaker een buitenstaander en merk ik ontzettend veel onbegrip.

Terwijl ik dit typ, heb ik een lange werkdag erop zitten, zit ik thuis op kantoor met een piepende ventilator, een gamende vriend (da’s dus schreeuwen) en 2 kleine bandieten die alles van bureau gooien. Je kunt je dus voorstellen dat ik nu op ben en deze blog pas later heb gepubliceerd omdat ik het eerst in alle rust moest controleren op spelling.

---

Een maand geleden heb ik eindelijk alle moed bij elkaar geraapt en de huisarts gebeld voor een verwijzing naar de logopedie, wat voelde dit als 10 stappen terug. Ik merk dat mijn stem nog lang niet in orde is. Actieve dingen doen in combinatie met praten is niet te doen, de luidheid van mijn stem is niet zoals het zou moeten zijn en als ik moe ben ga ik steeds moeilijker praten en ben ik niet goed meer te verstaan. Inmiddels heb ik mijn eerste afspraak gehad. En de logopediste zei meteen dat ze een CVA stem hoorde, of terwijl een kleine vertraging in het praten. Nu ga ik elke week vol goede moed naar de logopedie.

Ik verdiep mij meer en meer in hersenletsel en vind het prettig om verhalen van anderen te horen, waardoor ik het gevoel heb dat ik er niet alleen voor sta. Maar ondanks alles, geniet ik nog steeds van alles en ben ik nog steeds trots op wat ik heb bereikt!

‘Vulnerability is the birthplace of innovation, creativity, and change.’

Advertentie