Vandaag, 31 januari 2020, is het alweer een jaar geleden dat mijn grootste nachtmerrie begon. En wat is het snel gegaan. En wat een vooruitgang heb ik geboekt. Van niks naar bijna de oude.
‘S morgens vertrok ik vol goede moed naar het Radboud. Niet wetende dat ik ’s avonds aan de beademing in levensgevaar op de IC zou liggen. Elke dag die volgde was een cadeautje en toen ik ook nog eens begon te herstellen besefte ik, wat heb ik een geluk gehad.
Maar ondanks de negatieve punten is er ook veel positiefs uitgekomen. Ik heb mezelf beter leren kennen maar ook mijn vrienden en familie, ik heb een veel sterkere relatie, nieuwe vriendschappen opgebouwd, coole interviews gedaan maar bovenal extra levenskennis. En natuurlijk mijn blog, wat een succes!
Ik kijk niet meer achteruit, vooruit kijken is belangrijker. Het jaar van keihard revalideren is voorbij en het jaar van mijn toekomst oppakken is begonnen.
Vorig jaar op 30 januari zijn we met het gezin en aanhang gaan eten bij Scharrel & Schuim, ik heb toen iedereen verrast met een klein cadeautje. Niet wetende dat na dit etentje alles zou veranderen. Gisteren werd ik door Jordy meegelokt naar Plein7 (toen Scharrel&schuim). Ik kom binnen en zie ineens iedereen zitten, ik was verrast met een etenje. Ik kreeg een lief kaartje en mocht een ketting uitzoeken met een gegraveerde tekst. Wat een verrassing!
Mijn grootste nachtmerrie 
Plaats een reactie