Sinds 17 augustus ben ik begonnen op mijn nieuwe werk. Dit bestaat nu vooral nog uit het team leren kennen, vergaderen, trainingen en inwerken. Dat is ook de reden dat ik nu pas erover blog, ik ben druk geweest en heb nu, na die weken, een goed beeld.
De collega’s zijn super aardig en gezellig, waardoor ik niet het gevoel van ‘leerling’ heb maar gewoon van collega. Dit maakt dat ik me er elke dag weer op verheug om naar de Villa te gaan.
Daarnaast heb ik al een vroege en een late dienst meegewerkt in Villa Dahlia Venlo, om de visie en de werkwijze van Stepping Stones te leren kennen. Dit waren diensten van 8 uur, waar ik best tegen opzag, omdat het al meer dan 1,5 jaar geleden is dat ik zo lang heb gewerkt. Maar het ging super, ik heb zelfstandig mensen verzorgd en vind het werk nog altijd even leuk!
Ondanks dat alles op rolletjes loop, ben ik onzeker. Ik ben bang om fouten te maken, om mensen teleur te stellen, maar gelukkig heb ik hele lieve mensen om mij heen die mij hierin gerust stellen.
Daarnaast leer ik mijn belastbaarheid wel kennen. Vorige week heb ik 4 werkdagen gehad, 2x gesport, eenmaal fysio gehad en op vrijdag besloten Jordy en ik na een feestje te gaan. Dit heb ik in totaal 1 uur vol gehouden en heb hier 3 dagen van moeten bijkomen. Ik leer nu dus mijn belastbaarheid en mijn grenzen kennen. Hierdoor moet ik vaker de leuke dingen laten schieten, dit doet pijn, maar ik doe het voor een goed doel.
Ik voel me weer mens, een ‘normaal’ mens. Iemand die gaat werken, school heeft en z’n eigen centjes verdient. Ondanks dat het nog flink wennen is, ben ik enthousiast voor de toekomst en weet ik zeker dat ik er kom!
Mijn grootste nachtmerrie 