“Freedom is a state of mind.” Op vrijdag om half 4 is het zover, ik word opgehaald door pap. Inmiddels kan ik de route naar huis dromen. Bij thuiskomst geef ik mam een dikke knuffel en al snel komen mijn zus en schoonbroer ook. Ik eet 2 volle borden en geniet van het ‘eigen’ eten.Meer lezen over “13. Mijn eerste weekendverlof”
Auteur archief:Anne Cox
12. Op hoogte
“Sometimes you just have to die a little inside in order to be reborn and rise again as a stronger and wiser version of you.” 20-05-2019Vandaag loopt mijn vriend een dag mee, hij is vannacht blijven slapen. Het wordt een drukke dag. Hij helpt mij met de ochtendzorg,die kan ik steeds zelfstandiger. Om 10.00 begintMeer lezen over “12. Op hoogte”
Gastblog Loes – 2.0
Eerst wil ik iedereen bedanken voor de ontzettend lieve reacties die ik heb mogen ontvangen op mijn eerste blog. Het is fijn om te zien dat de website een groot bereik heeft en dat jullie geïnteresseerd zijn in het verhaal. Nadat de bizarre nacht van 31 januari op 1 februari voorbij was gingen we rondMeer lezen over “Gastblog Loes – 2.0”
Geluk is een keuze
“You will be exactly as happy as you decide to be.” Ja, klopt, ik heb al eens een blog over geluk geschreven. Maar nu gaat het over jullie. Sta eens op en besef eens hoe gemakkelijk dit gaat, ga eens een stuk lopen, realiseer je eens hoe vanzelfsprekend dit is. Dagelijks klagen we over vanMeer lezen over “Geluk is een keuze”
LIEFDE.
“When you love what you have, you have everything you need.” Hoe bedank je iemand die er is geweest in de donkerste tijd van je leven? Vanaf 31 januari hebben mijn ouders,zus,schoonbroer en vriend bijna elke dag bijgestaan en wil via deze blog mijn liefde en dankbaarheid tonen. Op 31 januari waren zij in hetMeer lezen over “LIEFDE.”
11. Speedy Gonzales
“The one thing that you have that nobody else has is you. Your voice, your mind, your story, your vision. So write and draw and build and play and dance and live as only you can.” 13-05-2019Vandaag ben ik overdag voor het eerst alleen. Met mijn stem en mimiek red ik mij goed. Ik oefenMeer lezen over “11. Speedy Gonzales”
Gastblog Loes – 1.0
Nou, welkom op mijn allereerste blog EVER. Voordat ik begin zal ik mij even voorstellen. Mijn naam is Loes Cox (25) en ik ben de zus van Anne. Een pedagoog in hart en nieren en een moeder 2.0 voor Anne. Tot begin 2018 woonde ik samen met mijn ouders en Anne en was onze relatieMeer lezen over “Gastblog Loes – 1.0”
De reis door mijn communicatie.
“The most important thing in communication is hearing what isn’t said.” Vanaf 31 januari heb ik niet kunnen praten, zelfs geen geluid maken. Ik wil/zal jullie meenemen naar mijn communicatie avontuur omdat ik heb er nogal wat middelen doorheen heb gejaagd. Op de IC in Nijmegen gebruik ik de eerste dagen alleen mijn ogen. NaarMeer lezen over “De reis door mijn communicatie.”
De ‘verwendicapte’
“Take a second to think about how blessed you are.” Ik heb geluk gehad en dat begin ik steeds meer te beseffen. Ik heb op de EHBO gedacht, breng mij maar naar opa, maar wat ben ik blij dat ik er nog ben. Ik heb in levensgevaar gelegen maar bovenal heb ik geluk gehad datMeer lezen over “De ‘verwendicapte’”
Ajax!
“Let’s rock this day with lots of love.” Hoe het avontuur begon: een paar weken terug kom ik op het idee om een wens in te sturen om bij deze legendarische wedstrijd te zijn. Samen met mijn vriend ga ik op onderzoek uit en kwam uit op de site van de Ajax Foundation. Mijn vriendMeer lezen over “Ajax!”
10. Geluksweek
“A grateful heart is a magnet for miracles.” Ik heb deze week veel mooie vooruitzichten De canuleverwijdering, tripje naar Ajax en een fotoshoot voor Dagblad De Limburger, het voelt alsof ik eindelijk word beloond voor alle moed. Ik heb heerlijk geslapen in het ziekenhuis, dat is anders geweest. Ik kijk een serietje op mijn laptopMeer lezen over “10. Geluksweek”
Vertrouwen
“Forgiving them isn’t the hard part, it’s trusting them again.” Vertrouwen in mijn eigen lichaam. Eenmaal in Hoensbroek wordt ik meer aan mijn eigen lichaam overgelaten tijdens de therapie. Maar dit is pas eng. Ik moet staan,zitten en lopen terwijl ik nog geen rompbalans of controle heb. Ik raak meerdere keren in paniek. Ik moetMeer lezen over “Vertrouwen”
9. D-Day
“Be proud of how hard you are trying.” Om half 7 word ik gewekt door de nachtdienst, ze komen mij verzorgen. Vandaag is de grote dag, er wordt beslist of de canule eruit mag. Ik verheug mij hier niet teveel op, wil niet weer een tegenslag. Mijn vriend is blijven slapen en mijn zus enMeer lezen over “9. D-Day”
Vrienden
“Only those who care about you can hear you when you’re quiet.” Ik heb de zin “In moeilijke tijden leer je je echte vrienden pas kennen.” al meerdere keren gehoord. Het klinkt zo cliché. Maar toen ik vorig jaar het slechte nieuws kreeg, kwam ik hier al achter. Op de IC in Venlo kwam ikMeer lezen over “Vrienden”
8. Goed nieuws
“Without rain nothing grows, learn to embrace the storms of life” Afgelopen maandag heb ik hard gewerkt. Mijn zus leerde alles voor het vertrek naar Venlo. Op dinsdag mocht ik eindelijk weg. Op woensdag heb ik een minder druk programma, in de middag ben ik optijd klaar en besluiten mijn zus en ik om hetMeer lezen over “8. Goed nieuws”
Accepteren
“Time does not heal everything but acceptance will heal everything.” “Accepteer pech, leer leven” deze tekst hangt beneden in de behandelruimte. In de afgelopen weken heb ik veel moeten accepteren. Kleine dingen maar ook grote dingen. Heb maar eens jeuk terwijl je niet kan krabben of iemand moet je bed weer verschonen na een ‘ongelukje’.Meer lezen over “Accepteren”
7. Truuk nao Venlo
“Take a deep breath and remember who the fuck you are.” Vandaag is het zover, mama’s knieoperatie, dat houdt dat ik vandaag weer naar Venlo mag. Toch wel zenuwachtig word ik wakker, alles wordt klaargelegd en ze komen mij om 9.15 halen. Eenmaal in de auto zit ik voorin, wat voelt dit vreemd! Kijkend naarMeer lezen over “7. Truuk nao Venlo”
6. Het begin van het einde
“She turned her cant’s into cans and her dreams into plans.” Per ambulance wordt ik naar Hoensbroek gebracht. Ik heb een twee persoonsmaker voor mijzelf en deze is gigantisch/ Ik vind het eng want de verpleging kent me nog niet, daarom blijft de familie er de hele dag bij. Ik krijg een schema en schrikMeer lezen over “6. Het begin van het einde”
5. Intensive care Venlo
“Courage above fear.” Met de ambulance word ik naar de IC gebracht in Venlo, net voor de Vastelaovend. Wat ben ik blij om eindelijk weer mijn vertrouwde taaltje te horen. Ik volg alles op tv en facetime met mijn bezopen vrienden. Ik heb genoeg tranen gelaten, ik heb mij zo verheugd op Vastelaovend. De weekMeer lezen over “5. Intensive care Venlo”
4. Medium Care Nijmegen
“I’m lost and it kills me.” Op 12 februari mag ik naar de medium care. Hier heb ik een grote kamer, een eigen badkamer en hele grote ramen met uitzicht. De zorg is hier heel anders dan op de IC. Wel ben ik meer bij, ik kan inmiddels al scheel kijken en lachen (wel blijftMeer lezen over “4. Medium Care Nijmegen”
3. Intensive Care Nijmegen
“Thankful, grateful and blessed.” Gelukkig heeft mijn zus een dagboek bijgehouden en kan ik alles nog vertellen. Maar wat is er gebeurd? Op de kamer zijn er bloedstolsels in de bloedvaten gekomen. In de CT scan is dit 2x opnieuw gebeurt. Hierdoor is de pons van de hersenstam dood, dit deel is verantwoordelijk voor deMeer lezen over “3. Intensive Care Nijmegen”
2. De dag van de operatie
“Remember why you started.” Op 30 januari gingen nog met het gezin en de aanhang uit eten. Want ik was nogal nerveus en kon wel wat afleiding gebruiken. Op 31 januari werd ik wakker en rookte tegen beter weten in, nog een sigaret voor de spanning. We stapten in de auto en vertrokken naar Nijmegen,Meer lezen over “2. De dag van de operatie”
1. Het begin
“You can’t go back and change the beginning.“ Allereerst zal ik even uitleggen, hoe het begon. Op 1 mei 2018 werd ik opgenomen om mijn amandelen te laten knippen,geen probleem dacht ik. Toen ik één week zonder eten en 5 nabloedingen verder was, besloten ze om nog eens te opereren. Hier knapte ik snel vanMeer lezen over “1. Het begin”
