28. Kan niet, bestaat niet

‘Impossible is just an opinion.’

Elke dag krijg ik weer een cadeautje erbij, alsof het weer vorig jaar is. Tuurlijk zijn het minder grote cadeaus maar het zijn cadeaus.

Hoe negatief het nu ook is vanwege de corona, heb ik juist mezelf beter leren kennen en uitgedaagd. Dat betekent dat ik nu zonder moeite 5 kilometer loop en zelfs dat ik pas 10 kilometer heb gefietst.

Op mijn huidige werk moet ik veel dozen tillen en ik daag me hierin ook uit, ik zoek dan graag het randje op. En ik merk dat het randje steeds een beetje verdwijnt. Ik werk staand, zo’n 4/5 uur per dag en dan 3 dagen per week. En ik kan het! Nu heb ik regelmatig het gevoel, zie je wel dat je het kunt.

Ik laat me niet meer uit het veld slaan doordat ik denk dat kan ik niet, want zoals ik heb geleerd: Kan niet, bestaat niet. Ik moet er misschien even over denken of het duurt allemaal wat langer, maar ik doe het!

Als ik iets eng vind of er bang voor ben, ontloop ik het niet maar kijk ik die angsten recht in de ogen aan en overwin ze. Zo fiets ik nu gemakkelijker, loop ik grote stukken, pleeg ik regelmatig telefoontjes of durf ik mensen aan te spreken.

En dat heb ik natuurlijk ook aan mijn omgeving te danken. Zij stimuleren mij om uitdagingen aan te gaan of om mijn eigen angsten even opzij te zetten. En dat betekent dan ook dat het pijn doet wanneer mensen mij geen kans geven, daardoor krijg ik het gevoel dat ik word onderschat. Laat het me proberen, als het niet lukt nou ja jammer dan, ik heb het geprobeerd.

De uitdaging zit er nu in om hard te vechten voor mij toekomst ook al loop ik hierbij vaak tegen de lamp. Mijn kop is constant bezig met denken over mijn toekomst. Heb ik over 5 jaar een diploma? Wanneer ga ik weer normaal verdienen? Wanneer krijg ik een eigen plekje? Maar ik kan niet in toekomst kijken alleen het loslaten is zo moeilijk. Ik heb graag de touwtjes in handen en die zijn compleet overgenomen door instanties en corona.

‘I’m going to make a very beautiful life for myself, no matter what it takes.’