Doei Adelante!

“I’m thankful for my struggle because without it, I wouldn’t have stumbled across my strength.”

Zo, mijn revalidatie bij Adelante zit erop, na precies 1 jaar.

En nu? Natuurlijk stop ik niet met fysiotherapie. Ik ga eerstelijns verder in het ziekenhuis. Dit houdt in dat ik volledig stop bij Adelante maar verder ga bij Viecuri Vitaal. Hoelang ik hiermee doorga is nog onduidelijk, dat kan wel eens een lange tijd zijn.

Ik wil Adelante bedanken voor alles, ik, heb mij altijd op mijn gemak gevoeld en natuurlijk ben ik mijn therapeuten erg dankbaar. Ik heb ze dan ook allemaal een klein presentje gegeven. Bedankt voor alle gezelligheid en hulp.

Maar wat moet ik nu met bloggen? Mijn leven wordt steeds meer een sleur. Ik knap goed op en doe mijn ding. Natuurlijk ben ik in afwachting op werk (ik moet wachten tot er passend werk is), school (hierover is nog geen duidelijkheid) en mijn eigen huisje (dit proces loopt nog). Natuurlijk hou ik jullie hierover op de hoogte. Kleine updates doe ik nu via mijn Instagram, die ik heb aangemaakt speciaal voor mijn blog.

.https://www.instagram.com/mijngrootstenachtmerrie/?hl=nl

Maar wat zijn nu nog de onzichtbare klachten, waar loop ik nog tegenaan?

• Balans en evenwicht.
• Bekkenbodem – Hier heb ik therapie voor. Hier trainen ze mijn bekkenbodem en leren ze me deze te aanspannen en ontspannen. Plassen is af en toe nog lastig, vooral als er een rij staat of als ik weet dat ik weg moet. Ik moet rust hebben om te kunnen plassen.
• Romp spieren – Ik heb nog niet de kracht om te hoesten of om bijvoorbeeld een ballon op te blazen.
• Belastbaarheid – Hier komt zsm een blog over.
• Kracht – Elke week bouw ik mijn gewichten op met sporten. En het gaat dus steeds beter.
• Niet Aangeboren Hersenletsel – Ik merk dat er weinig kennis is over NAH (niet aangeboren hersenletsel) , en dan vooral de minder duidelijk gevolgen van NAH. Hierover wil ik de komende weken vooral gaan bloggen.

Afgelopen zondag was het zover, ik mocht weer een middag ‘Vastelaovend’ vieren, en wat heb ik genoten. Met de vriendengroep waren we bij het ‘krense’ of terwijl de receptie van het bruidspaar van de boerebroelof. De bruidegom is een goede vriend van ons. Ik geniet nog dagenlang na van deze middag. En mijn doel was om langer te staan. Ik had wel een kruk mee voor bij vermoeidheid maar ook met een rugsteun, dat wanneer ik stond, kon leunen. En het ging super.

Via deze weg wil ik iedereen bedanken voor alle lieve kaartjes en berichtjes. Gisteren heb ik alles nog eens na gelezen en ik was overrompeld door iedereen die even de moeite heeft genomen om mij een kaart te sturen. BEDANKT!

Ik zou jullie nog even het volgende willen vragen: Aangezien ik niet lopend kan collecteren, probeer ik het zo. Ik weet als geen ander hoe het is om te leven met NAH, steun de Hersenstichting om nog meer onderzoek te doen naar NAH en de gevolgen hiervan! Alle kleine beetjes helpen.
https://hersenstichting.digicollect.nl/anne-cox

“At the end of the day, I am thankful that my blessings are bigger than my problems.”